Zaterdagochtend alvast even warm draaien. Het was droog, weliswaar erg grijs en niet al te warm, maar vooral erg vroeg, 7 uur.... Na amper 600 meter de pedalen rond te hebben gedraaid, doemde de eerste muur al voor ons op. Even stoppen hoor. Uhhh, mannen, ik ben nog erg koud, jullie denken toch niet dat ik hier nu al tegen op ga fietsen he? Reactie: 'Stel je niet aan, maximaal 10%, kan makkelijk.'Oke dan, ik ben niet zo standvastig. Ik schakel maar vast zo klein mogelijk en begin te trappen. Mijn hoogtemeter geeft aan: 7,8,9,10,11,12,13,14,15,16 %. Ja hoor, gaaaaaaat goeoeoeoed.......
Het was maar een kleine indicatie voor wat ons nog te wachten stond...
Die Walen scheppen er veel lol in om dorpjes te bouwen op heuveltjes van minimaal 16% stijging. Na 2x was ik het zat en besloot onder toezicht van de verbaasde koeien verder te lopen. Betekent: ik trok het niet en baalde daar ongelofelijk van!
Blijkbaar was het in de Ardennen de afgelopen tijd ook niet zo best weer geweest. Helaas hadden we geen idee waar we heen moesten fietsen en zo kwamen we op de heel goed begaanbare wegen terecht... Weer geen andere optie dan lopen en omkeren.
Behoorlijk balen, ik had me voorgenomen nooooooit meer af te stappen, maar op deze vroege,grijze zaterdagochtend heb ik deze belofte aan mezelf te vaak moeten verbreken. En het werd nog erger.... Vrouwelijke ongemakken waren er de oorzaak van dat ik de volgende dag ook al niet mee kon op de geplande tocht door de Ardennen. En dat terwijl het gevreesde slechte weer uit uitbleef en de zon uitbundig scheen! Ik heb veel goed te maken.....
