.Maar hoe zit het dan met vrouwen op de racefiets? Zijn die net zo ijdel? Iedereen kent wel Leontien en haar gelakte nagels natuurlijk. Volgens mij ging ze ook nooit zonder mascara en lippenstift de fiets op. Maar ik vind het nog steeds een dilemma. Hoe ver kun je gaan om er ook gesoigneerd uit te zien op de fiets?
Natuurlijk, benen scheren spreekt voor zich, daar hoeft een vrouw niet voor te fietsen. Maar mascara op? Met het gevaar dat je er na het fietsen uitziet als een pandabeer. Toch Leontien eens vragen hoe haar mascara bleef zitten tijdens een beklimming van de Alpe d'Huez...
Belangrijkste vraag is: hoeveel geld heb je er voor over om er een beetje knap bij te zitten op de fiets? Want daar heb je denk ik het verschil tussen mannen en vrouwen: mannen zijn bereid om al hun geld aan hun hobby te spenderen, maar voor vrouwen ligt dat toch anders: koop ik het zoveelste paar zwarte enkellaarsjes of ga ik voor die aerodynamische Sidi's? En wielrenkleding is duuuuuuuur!
Nou ben ik in het dagelijks leven best ijdel te noemen. In mijn kast geen Birckenstoks of Uggs. Wel heel veel zwarte jasjes en dus ook heel veel zwarte enkellaarsjes. Iedere dag föhn ik mijn haar en in principe ga ik zonder make up niet naar buiten. Dus ja, dan wil je er op de fiets ook een beetje leuk bij zitten. Ik fiets ook niet zo snel, dus je hebt ruim de tijd om naar me te kijken. In 2 jaar tijd heb ik een aardige collectie fietskleding bij elkaar verzameld: lange broek, korte broek, thermo shirt, topje. Handschoenen met korte vingers en lange vingers. Regenjack, overschoenen. Maar ja, dat is toch allemaal vooral héél praktisch. Oké, vooruit dan, dat tweede paar schoenen en die tweede helm zijn vooral voor de leuk aangeschaft. Maar daar gooide ik dan ook hoge ogen mee, in de bezemwagen van de Boogies Extreme...
Nu sta ik echter ernstig in tweestrijd. Afgelopen zaterdag waren we weer eens in een fietsenwinkel. Praktische dingen kopen: banden, sokken enzo. En natuurlijk even bij de kleding kijken. Hangt daar een prachtig zwart jack (voor op de fiets hè) van Assos. Het leek op leer, met zilverkleurige details. En hij was afgeprijsd: nog maar €160. Ik liet hem aan de mannen zien, die keihard moesten lachen: 'je bent Michael Jackson toch niet.' Maar ik vond hem móóóí. En hij zat ook nog eens fantastisch. En toen kwam de verkoopster er bij staan. 'Hij is gaaf, hè? Hij zit perfect op de fiets. Ik noem hem mijn Michael Jackson jasje. Je neemt hem toch wel hè?' Twijfel, twijfel, twijfel... €160 voor een fietsjack??? Heb ik hem nodig??? Nee, natuurlijk niet. Wie heeft er een fietsjas van €160 nodig? Maar ik mag toch ook wel ijdel zijn op de racefiets?
Ik heb hem niet gekocht. Een teleurgestelde verkoopster achterlatend, liep ik zonder Assos fietsjack de winkel uit. Maar nu slaap ik dus al 3 nachten slecht. Droom van mezelf: weerspiegeld in een etalageruit op mijn zwarte Giant, met het zwarte Assos jack aan. Ik word al een echte wielrenner...
