De hel die Alpe d' Huez heet....

Laten we beginnen met het goede nieuws: ik heb het gered. En het was prachtig weer. En ik heb een foto van breton.com terwijl ik op de fiets zit in bocht 2. En een prachtig fietsshirt met alpe d'huez erop (was "maar" 70 euro.... Jan was zo lief de helft te doneren. En dan nu de rest: het was een hel!!! Het begon al slecht net na de eerste bocht. Ik had het voor elkaar gekregen om 5,8 km per uur te rijden, maar dat was toch te langzaam. Voor ik het wist lag ik op de grond. Shit! Gelukkig alleen schaafwonden, maar wel een krom stuur. Een aardige mijnheer heeft me geholpen, en daar gaan we maar weer. De mannen hadden me een half uur voorsprong gegeven en mijn doel was ze pas tegen te komen bij bocht 11. Maar eerst maar eens naar bocht 16. Dan wordt het toch makkelijker???? Jezus wat is het heet!!!! Hoe doen ze dit als het 30 graden is???? Okee we gaan stoppen bij bocht 16. Daar bij dat kerkje stond net toch een groepje mensen met water enzo? Nu dus niet meer. Toch maar even rusten.

Hoezo de eerste 3 km zijn het zwaarst? De volgende zijn net zo zwaar hoor.... Bocht 13. Maar weer even drinken. Daar is Steef. Shit, niet gered dus. Bocht 12. Stoppen!!! Ik hang over mijn fiets. Daar komt net Jan aan met zijn camera op het stuur. Ook een fijn shot... Joey moet ook even stoppen. "Wat een hel he?" Wordt het nu beter? Nee hoor. Oke, dit gaat 'm toch niet meer worden binnen 2 uur. We doen van bocht naar bocht. Geeft tijd voor een paar leuke fotootjes... "Hee wijffie, had je 'm onderschat????" Nee bijdehand, ik sta hier voor mijn lol dood te gaan..... Bocht 7 in beeld. Dan kwam er toch ook een paar keer 3%? Of had ik dat gedroomd? Telefoon gaat. Ff wachten, ik fiets naar het kerkhof en dan heb ik een excuus om weer te stoppen. Carolien: ik stop bij het appartement hoor. Bocht 11 dus. Ik besluit even af te stappen. Even wordt een kwartier.... Ik moet natuurlijk wel naar boven. Maar kan ik hier niet ook gewoon gaan liggen????? Nieuwe moed, we gaan weer. Ik heb nog helemaal niet gevloekt. Zelfs dat gaat niet meer. Toch maar even doen. Wie weet helpt het... Wat een kut berg, wat een kut fiets, wat een KUT plan!!!! Het is hier ook alleen maar 9%. Hoe kan dat nou???? Zal ik mijn band leeg laten lopen? Dan moeten ze me wel kom halen.... Bocht 4. KRAMP!!!! Van mijn billen tot mijn tenen! Ik zal maar even bellen naar Steef, die zit vast al aan het bier boven..... Ik kom hoor, maar het duurt nog even. Goed nieuws van de top: vergeet alle profielen: het blijft zwaar. Joey is ook nog niet boven. Een fransman komt voorbij: ca va? Oui ca va bien. Dat zie je toch wel. Gaan we weer. Ik kan niet meer fietsen. Overal kramp. Niet genoeg gedronken? Dan maar lopen, ik zal boven komen! Hmmmm, lopen is ook geen lolletje, 10% met fiets aan je hand. Dan maar weer fietsen, gaat in ieder geval sneller. Bocht 3: afstappen, lopen..... Auauauau. Hee, fotograaf! Op de fiets weer. Wat??? Waarom gaat ie nou zijn auto in? Hij moet wel een foto maken! Oh gelukkig daar is ie weer! Ik kan zowaar nog lachen. Maar het kaartje aanpakken lukt echt niet meer. Hij stopt het in mijn achterzak.

Laatste loodjes. Ik zie Steef staan. Ik kan echt niet meer fietsen. Maar gelukkig dan nog wel fietsend over de finish! Menen juichen en klappen voor me. Ik ben niet tevreden maar wel heeeeeeel blij dat ik boven ben! Eigenlijk is niemand heel tevreden over zijn tijd. Dus morgen nieuwe poging? Ik niet!!! Volgend jaar misschien?!?!?!? Terug bij Chalet Ribot vieren we het toch met champagne. Want hé: ik ben wel bovengekomen!!!! Maar natuurlijk zijn de grappen niet van de lucht: of ik wandelschoenen voor mijn verjaardag wil.... Leuk hoor. Eten lukt niet meer. Ik ben echt gebroken. Misselijk en draaierig. Maar toch was het geweldig. En ooit ga ik dit veel beter doen!!!!

Col d'ornon: toch nog even genieten

Op onze derde dag in de Franse Alpen besluiten de mannen hun tijd op de alp te gaan verbeteren. Eigenlijk zou ik dat ook moeten doen, maar ik kan het echt niet opbrengen. Carolien en ik rijden met de auto op en neer voor fotootjes en filmpjes. We komen een groepje Nederlanders tegen met een auto en 1 man in fietskleding en een racefiets. Geloof het of niet maar die stapt dus bij een paar strategische bochten uit de auto, haalt de fiets van het rek, stapt op, fietst een paar meter, laat zich fotograferen en stapt weer in de auto. Ja, zo kan het ook.

Boven op de top wachten we de mannen op. Steef en Jan komen tegelijk boven, helaas minuutje langer dan gisteren. Maar Joey weet gewoon 15 minuten van zijn tijd van gisteren af te halen: 1 uur 35 minuten. Knap hoor! Wat doen we vanmiddag? Ondanks trillende benen, wil ik toch nog wel even fietsen. Daar waren we toch voor gekomen. Op naar col d'ornon. Zou een makkie moeten zijn, maar ja, na bocht 7 zou ook de alpe d'huez makkelijker worden.... Wat een schitterende omgeving weer. En wat boffen we toch met het weer. Straaltjes zweet lopen langs mijn hoofd. Hé, zo is fietsen wel weer leuk! Gaat lekker!!! Bijna bovenop een hele gemene wind. Gatver, die gaat me nu toch niet opbreken he? Jan en Steef houden me uit de wind en zo kom ik toch maar weer boven! Die berg heb ik ook weer opgevreten zegt Joey.

Een super afsluiter van een geweldig weekend in de Alpen! Wie had toch gedacht dat ik dit zou kunnen 36 kilo geleden??????

Croix de fer!!!!

Yes!!! I did it: de Col de la Croix de fer..... Ik heb het gewoon gedaan. Geen idee hoe lang ik er over gedaan heb, maar wat kan mij dat schelen. De eerste 6 km dacht ik dat ik dood ging. Drie keer afgestapt. Maar ik moest door. Ik moest moest moest. Cola gedronken in een tentje. "Nu wordt het makkelijker hoor." Nee hoor, gewoon weer 12, 13 %. Weer afstappen. Ga ik dit redden???. Een Engelsman geeft advies: you have to dance on the bike, terwijl hij me soepelttjes inhaalt. Yes thanks....

Afdaling.... Vreselijk..... Ok ik doe dit niet nog een keer. Een bord, wat???? Nog 11km!!!!!! Een man zit op een muurtje. It will be tough for 2 more kilometers. Waar zijn de mannen nou? HéDan hoor ik ergens uit de hoogte: Natas, kom op. Nieuwe energie. Eventjes dan. Ik ga dood.... Even rusten. En dan.... Ik vind zowaar een ritme. Daar zullen de stijgingsperecentages van 5% ook wel wat mee te maken hebben.

Op naar de splitsing met de glandon. Heee een marmot!!! En weer een doel: een foto van breton.com... Toch windjack maar weer uit. Daar is de splitsing. NOG MAAR 2 KM. YES YES YES! IK BEN ER!!! Wie had dat gedacht. Ik stap van de fiets en de kramp schiet in mijn hamstring. Auau. Joey is ook boven. Helemaal kapot. Ik heb eigenlijk alleen maar adrenaline. Kom op foto bij het bord. Bij het kruis. Geweldig!

Ik besluit niet naar beneden te gaan. De auto staat beneden. Joey komt me halen. Steef en Jan gaan nog de alpe d'Huez op. Mafketels. Il wacht in het zonnetje naast een groep belgen, die euforisch hun maten binnenhalen. Doet me weer beseffen dat ik gewoon ook een topprestatie heb geleverd!!!!!

Het is zover...

Daar gaan we dan. De dag van vertrek naar de Franse Alpen is aangebroken... Toch een licht gespannen gevoel in de buik, want is het allemaal genoeg geweest?
Afzien op de Posbank, over de kop slaan in de afdaling, vloeken op de Lekdijk, afstappen op de Kruisberg en de Eijserbosweg, kotsen op de Cauberg. .....
De komende dagen zullen het uitwijzen. De croix de fer, alpe d'huez en col d'ornon staan in ieder geval op het programma. Lukt die in alp binnen 2 uur?
Wij zijn onderweg!