Croix de fer!!!!

Yes!!! I did it: de Col de la Croix de fer..... Ik heb het gewoon gedaan. Geen idee hoe lang ik er over gedaan heb, maar wat kan mij dat schelen. De eerste 6 km dacht ik dat ik dood ging. Drie keer afgestapt. Maar ik moest door. Ik moest moest moest. Cola gedronken in een tentje. "Nu wordt het makkelijker hoor." Nee hoor, gewoon weer 12, 13 %. Weer afstappen. Ga ik dit redden???. Een Engelsman geeft advies: you have to dance on the bike, terwijl hij me soepelttjes inhaalt. Yes thanks....

Afdaling.... Vreselijk..... Ok ik doe dit niet nog een keer. Een bord, wat???? Nog 11km!!!!!! Een man zit op een muurtje. It will be tough for 2 more kilometers. Waar zijn de mannen nou? HéDan hoor ik ergens uit de hoogte: Natas, kom op. Nieuwe energie. Eventjes dan. Ik ga dood.... Even rusten. En dan.... Ik vind zowaar een ritme. Daar zullen de stijgingsperecentages van 5% ook wel wat mee te maken hebben.

Op naar de splitsing met de glandon. Heee een marmot!!! En weer een doel: een foto van breton.com... Toch windjack maar weer uit. Daar is de splitsing. NOG MAAR 2 KM. YES YES YES! IK BEN ER!!! Wie had dat gedacht. Ik stap van de fiets en de kramp schiet in mijn hamstring. Auau. Joey is ook boven. Helemaal kapot. Ik heb eigenlijk alleen maar adrenaline. Kom op foto bij het bord. Bij het kruis. Geweldig!

Ik besluit niet naar beneden te gaan. De auto staat beneden. Joey komt me halen. Steef en Jan gaan nog de alpe d'Huez op. Mafketels. Il wacht in het zonnetje naast een groep belgen, die euforisch hun maten binnenhalen. Doet me weer beseffen dat ik gewoon ook een topprestatie heb geleverd!!!!!