woensdag 13 augustus 2014

Alle bergen die ik deze vakantie NIET opfietste...

En? Welke bergen heb je deze vakantie nu weer bedwongen, vroegen collega's aan me, op mijn eerste werkdag na de vakantie. Nou eh, geen eentje... Maar je was toch op Kos? Fietseiland bij uitstek? En je hebt niet gefietst? Nee, ik heb bijna drie weken lang geen fiets aangeraakt!

Terwijl ik heerlijk lag te luieren op mijn strandbedje, kwamen de foto's op Facebook voorbij. Trotse vrienden op de Mont Ventoux, op de top van de Stelvio. Ritjes op Strava: de Gavia, Gorges de la Nesque. Pfffft, ik verschoof het bandje van mijn bikini nog maar een keertje, om witte strepen te voorkomen. Want dat was dit jaar het hoogste doel van de vakantie: geen hoge bergen bedwingen, maar die rare witte bovenbenen net zo bruin laten worden als mijn onderbenen. Dus ik kon helemaal niet eens een fietsbroek aan!

Weer eens een ander uitzicht, dan hoge bergtoppen...












Nou, dat doel heb ik bereikt. Helemaal egaal bruin (behalve mijn bikini uiteraard, het was geen nudistencamping), dus ik zie er straks beeldig uit op de top van de Stelvio. Ik denk dat ik mijn witte outfit maar aantrek, steekt zo lekker af. Alhoewel... Ik loop wel een risico. Want na deze vakantie ben ik toch ook wel een beetje bang dat mensen zich straks afvragen wie toch dat bruine mens met die dikke kont op die racefiets is, die probeert de Stelvio op te fietsen... Als ik die top überhaupt haal...

Drie weken te weinig beweging en drie weken te veel fetakaas en wijn is niet goed voor je conditie. Is ook niet goed voor je gewicht. En dus niet echt bevorderlijk voor een topprestatie als het bedwingen van de Stelvio. Dus misschien heb ik nu toch wel een beetje spijt. Maar ja, het was niet mijn schuld. Het was die serveerster op de eerste dag, die bij de lunch ongevraagd mijn glas voor de tweede keer bijvulde, met wijn uiteraard. Toen ze mijn verschrikte gezicht zag, zei ze: don't worry, you're on holiday. Ja dacht ik, daar heeft ze gelijk in. Doe nog maar een glas! En dat heb ik de hele vakantie maar gewoon volgehouden!

Maar ja, nu zit ik dus met de gebakken peren. Want over 18 dagen moet ik nog steeds de Stelvio op. Vol goede moed begon ik vanochtend weer aan mijn trainingsrondje. En ik kan je vertellen: daar kreeg ik geen vertrouwen van. Na 5 kilometer voelde ik iedere spier in mijn lichaam. Na 10 kilometer steken in mijn zij. Na 15 kilometer leek het iets beter te gaan, maar na 35 kilometer dacht ik dat ik toch echt maar beter gewoon naar huis kon gaan. Even mijn wonden likken en een plan de campagne opstellen.  

Nog 18 dagen. Het is nog niet te laat. Kan ik me ergens aanmelden voor een trainingskamp voor te zware fietsters die te hoge doelen hebben gesteld? Misschien dat ik dan nog boven kom, op zaterdag 30 augustus op de Passo dello Stelvio...