Ik geloof niet ik echt bekend sta om mijn liefde voor de natuur. Ook sport en Natasja zijn geen woorden die in combinatie met elkaar vaak gebruikt worden. Maar ergens in het afgelopen jaar is er toch wat gebeurd op dat gebied. Het zou de leeftijd kunnen zijn, maar sinds ik op de fiets zit, zie ik de meest prachtige plaatjes, soms zomaar op minder dan 5 km van Houten.
Overspringende eekhoorns, spelende konijntjes, prachtige zonsopkomsten of zonsondergangen, gewoon een mooi landscahp, mooie regenboog (helaas weet je dat je dan nat gaat worden..). Schapen, paarden, naaktslakken. Ik word er helemaal zen van en merk dat ik de stress en drukte van het werk echt even van me af kan fietsen. Zo fiets ik dan helemaal alleen over landweggetjes waar ik niks anders hoor dan mijn wielen over het asfalt en mijn eigen ademhaling (of gehijg). Vreemd bij-effect is soms wel dat ik me te één voel met de natuur. Hoorde ik mezelf nou echt hardop "hallo poes" zeggen tegen een overstekende kat???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten