De duivel van Bruisterbosch, il diablo del Banholt en natuurlijk de Eyserbosweg!

Soms vraag je je af of je een hobby hebt, of dat je per ongeluk in een strafkamp bent beland. Bijvoorbeeld zondagochtend, als om kwart voor zes de wekker gaat, omdat je om half negen in Valkenburg wilt zijn...

Maar goed, niet klagen, het beloofde een prachtige dag te worden en het gezelschap was goed (Joey, Jan en Stefan). Weeronline gaf het weer een 10, dus laten we vooral van de gelegenheid gebruik maken om te genieten van misschien wel de laatste mooie (fiets)dag van dit jaar. Een prachtige zonsopkomst stelde ons inderdaad een mooie dag in het vooruitzicht, dus ondanks dat we nog wat koud van start gingen met de Sibbegrubbe, hadden we er zin in!

Het lijstje voor die dag:

Na de Sibbegrubbe word ik voor de derde keer in mijn leven geconfronteerd met het Limburgse heuvelland. Er is daar niks echt plat, constant beklimminkjes, kort maar zó steil en dan weer naar beneden om de benen even rust te gunnen. Het inspireerde ons om ieder dorpje met berg dan ook maar een naam te geven, want tot nu toe komen deze heuveltjes in geen enkel profieloverzicht voor. Vanaf nu kunnen de profielen van "De duivel van Bruisterbosch" en "El diablo del Banholt" ook teruggevonden worden op internet...

Beetje melig begonnen we dan ook aan de Loorberg. Gelukkig niet zo melig dat we de boel onderschat hadden, want we kwamen allevier soepel boven. Hoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat Stefan ruim de tijd had om mijn doorkomst te filmen...



Na de Loorberg de Camerig weer. Gaat toch echt een stuk eenvoudiger met verzet 28. Laat mij dan maar een mietje zijn! De Camerig zet mannen denk ik aan om arme zwoegende vrouwen op de fiets aan te spreken. De, waarschijnlijk grappig bedoelde, aanbiedingen om "in mijn wiel te komen" en "aan te haken", waren weer niet van de lucht. Tja, en dan na de Camerig de echte bergen: Kruisberg en Eyserbosweg. Ik moest, moest, moest vandaag die Eyserbosweg "opvreten". En het is me gelukt! Blijkt dat je best langzamer dan 5,8 km per uur kunt fietsen zonder om te vallen! Het ziet er niet uit en het klinkt nergens naar, maar ik ben wel boven gekomen. (En heb mijn medewielrenners daar ook weer een leuke middag bezorgd.)

Let op: dit filmpje is niet geschikt voor jeugdige kijkers (of zet het geluid uit...)



Die Fromberg is dan een makkie. Alhoewel die laatste paar oprispingen toch al behoorlijk pijn doen. En ja hoor, al die krachtinspanningen van vandaag moet ik bekopen op de Cauberg: kramp! Niet in mijn kuiten ofzo, maar in mijn heup! AUAUAU
Maar ach, wat kan mij het schelen: ik mag de Eyserbosweg aan mijn lijstje toevoegen en ik hoor er nu echt bij volgens de mannen! Nou ja, ik geloof dat ik ook de Keutenberg nog (fietsend) op moet, voordat ik echt stoer mag praten...
Wanneer gaan we weer???