Op sommige dagen word je 's ochtends wakker en denk je: ik mag vandaag weer fietsen! Dat gebeurt mij minder vaak dan de dagen waarop ik 's ochtends wakker word en denk: o neeeeeh, ik moet ook nog fietsen... Maar deze zaterdag werd ik dus gewekt door fluitende vogels, ik zag een stralendblauwe hemel door mijn dakraam en dacht: ja! Ik mag fietsen! Vreemd dat op zo'n moment dan zelfs de wind die om het huis giert je niet van je stuk kan brengen. Terwijl op andere momenten windkracht 2 me al doet bibberen...

Ritje van 50 kilometer door het Utrechtse landschap, zonnetje in het gezicht, windje in de rug, lammetjes en kalfjes in het weiland... Zo kan ik de hele dag wel fietsen! En dan kan het zo maar gebeuren dat ergens bij Werkhoven dit liedje in mijn hoofd klinkt:



De volgende dag voelde het wakker worden al weer veel vertrouwder: oh ja, ik moet fietsen... Laatste stevige training op de Posbank voor ons vertrek naar de Alpen... Waarom waait het zo hard? Maar ja, een echte bikkel stapt gewoon op de fiets en begint te trappen. En dan trap je zo hard dat je die dag alleen maar persoonlijke records rijdt!



"a'k hier zo fietse en 't weijt nie slim
dan giet 't haost vanzölf"